OP DE KOFFIE BIJ: HENK VOETS

Henk Voets, instituut van en voor de Openluchttheaters, neemt in november officieel afscheid van onze Vereniging. Hij was 17 jaar lang als voorzitter het gezicht van onze Vereniging en daarom geven wij dat afscheid tijdens onze jaardag extra aandacht. Als zijn opvolger was ik heel erg nieuwsgierig naar zijn ervaringen ook al omdat ik daar natuurlijk heel erg veel van kan leren. Dus hebben we samen koffie gedronken en heeft hij mij uitgebreid verteld over zijn openluchttheatergeschiedenis. Die geschiedenis gaat voor het ene deel over zijn ervaringen als bestuurslid/voorzitter binnen de wereld van openluchttheaters, voor het andere deel over de ontwikkeling die de Kersouwe heeft meegemaakt. In deze nieuwsbrief belicht ik zijn herinneringen aan zijn bestuurswerkzaamheden. Het verhaal over de Kersouwe komt een andere keer aan bod.

Henk mocht als 12-jarige met zijn vader naar een voorstelling in de Kersouwe en was vanaf dat moment levenslang verkocht en verknocht! De Kersouwe had en heeft, zoals veel openluchttheaters, een belangrijke rol in de gemeenschap en trok veel jeugd aan. Henk speelde bijvoorbeeld al op 13-jarige leeftijd als figurant mee. Hij bleef betrokken, ook in zijn studententijd, kwam speciaal terug naar Heeswijk Dinther om nog mee te werken aan allerlei producties. Naar zijn zeggen niet omdat hij zo’n getalenteerd acteur was maar omdat hij het hele proces van start naar eindproduct zo verschrikkelijk leuk vond. 

Toen hij na zijn studietijd weer in Heeswijk Dinther kwam wonen werd hij gevraagd het bestuur van de Kersouwe te komen versterken om alle technische taken te coördineren. Vervolgens heeft hij zich o.a.beziggehouden met het werven van fondsen voor de restauratie van het theater, het opstellen van een beleidsplan en het financieel gezond maken van het theater. Een grote uitdaging want de wereld was enorm veranderd sinds het einde van de jaren 40 waarin veel openluchttheaters opgericht werden. Niet alleen de waardering voor de theaterproducties was afgenomen, ook de omstandigheden waarin de stukken opgevoerd moesten worden. Er was letterlijk verval opgetreden dus alle faciliteiten moesten vernieuwd worden.

De jacht op donateurs, de techniek van subsidie-aanvragen, de manier waarop ‘vrienden van’ betrokken konden worden, een nieuwe stijl van programmeren, een nieuwe segment artiesten interesseren voor optredens in openluchttheaters, er was een wereld vol uitdagingen te veroveren. En daar heeft Henk zich in de Kersouwe mee beziggehouden. Gedurende 14 jaar was hij voorzitter. In totaal was hij zelfs 40 jaar bestuurslid.

Zaken die herkenbaar waren voor andere theaters zoals bleek tijdens de jaardagen van de VNO, de Vereniging van Openluchttheaters. Henk ging daar naar toe met alle andere bestuursleden. Vaak met alle partners, ze maakten er samen een dagje uit van. Net op het moment dat hij zo’n beetje afscheid wilde nemen als voorzitter van de Kersouwe werd hij gespot door de landelijke club. Omdat hij zelf zoveel baat gehad had van dat netwerk voelde hij zich verplicht om daar ook wat voor terug te doen.

En dat was 20 jaar geleden! Een tijd waarin de automatisering zijn intrede deed, de theatertechniek enorm veranderde, de programmering steeds meer professionele artiesten bevatte en de eisen aan vrijwilligersinzet een ander karakter kreeg, kortom: de wereld van openluchttheaters kreeg met een totaal andere wereld te maken. Al die ontwikkelingen moesten de leden van de Vereniging verwerken en kennisdeling werd een van de belangrijkste taken van de club. Dat is nog steeds zo volgens Henk: stilstand is achteruitgang, wat nu gangbaar is, wordt over 10 jaar niet meer gewaardeerd door het publiek. Elkaar blijven inspireren, van elkaar blijven leren, nieuwe dingen ontdekken bij elkaar.

Een heel bijzondere periode voor Henk was de Corona tijd. De VNO was toen aanspreekpunt van het minsterie van OCW. We zijn het bijna vergeten maar er gold een verplichte afstand van 1,5 meter tussen elkaar! De openluchttheaters waren de eerste locaties waar weer theaterbezoek mogelijk was tijdens deze epidemie. Via VNO werden de maatregelen gecommuniceerd waarmee het belang van de club nog eens extra benadrukt werd.

Voor Henk, die nog steeds bij zijn Kersouwe betrokken blijft, is de onderlinge verbondenheid, de inspiratie voor elkaar en het openstaan voor nieuwe ontwikkelingen het belangrijkste binnen VNO. We zijn Henk heel dankbaar voor alles wat hij al die jaren voor de openluchttheaters heeft gedaan. Zijn bestuurlijke werk, zijn technische inzicht, de manier waarop hij iedereen wist te inspireren en tot samenwerking wist te krijgen was en is uniek.

Ik hoop dat ik zijn werk op dezelfde wijze kan voortzetten maar ben voorlopig erg blij dat ik nog altijd een beroep kan doen op zijn onuitputtelijke kennis van dit bijzondere werkveld!

Maruška Lestrade-Brouwer